Η κατάσταση γίνεται αντιληπτή ως ανώδυνη και βαθμιαία συνήθως διόγκωση του οσχέου, δηλαδή του σάκου μέσα στον οποίο βρίσκονται οι όρχεις. Αν η υδροκήλη είναι μεγάλη, το δέρμα του οσχέου φαίνεται τεντωμένο και γυαλιστερό έχοντας χάσει τη φυσιολογική ρυτίδωσή του.

Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται βάρος, τράβηγμα ή πόνο κατά το περπάτημα ή την όρθια στάση, ή να δυσκολεύεται να καθίσει.

Πού οφείλεται;

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου δε μπορεί να εντοπιστεί η αιτία. Σε όλους τους ασθενείς πρέπει να γίνεται λεπτομερής εξέταση των όρχων για τον αποκλεισμό καρκίνου. Υδροκήλη μπορεί να δημιουργηθεί μετά από φλεγμονές (επιδιδυμίτιδα), χτυπήματα ή χειρουργικές επεμβάσεις (αποκατάσταση κιρσοκήλης).

Διάγνωση

Η διάγνωση τίθεται εύκολα με την κλινική εξέταση και τη χρήση εξεταστικού φακού (διαφανοσκόπηση). Ο ουρολόγος φροντίζει να ξεχωρίσει την υδροκήλη από την οσχεοκήλη, δηλαδή μια βουβωνοκήλη που καταδύεται στο όσχεο. Το υπερηχογράφημα οσχέου επιβεβαιώνει την κλινική διάγνωση και δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την κατάσταση του όρχεως, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αδύνατον να ψηλαφηθεί.

Αν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη καρκίνου στον όρχι, ο ουρολόγος μπορεί να αναρροφήσει το υγρό με βελόνα έτσι ώστε να γίνει κυτταρολογική εξέταση για κακοήθη κύτταρα και να μπορέσει να ψηλαφήσει καλύτερα τον όρχι. Αν η υπόνοια καρκίνου είναι ισχυρή, ο ουρολόγος μπορεί να ζητήσει τον έλεγχο καρκινικών δεικτών στο αίμα του ασθενή (aFP, LDH, βHCG).